วัดพุทธปัญญา

You are visitor

บทความ\ดอกไม้บาน

English

ดอกไม้บาน

วันพฤหัสบดีที่ 20 มกราคม 2554 เป็นวันสุดท้ายที่ได้ไปเยี่ยมเยือนพุทธศาสนิกชนชาววัดพุทธปัญญา วันนี้มีพุทธศาสนิกชนที่คุ้นเคยหลายคนได้มาถวายอาหารเช้าแก่พระสงฆ์ที่พักร่วมกันสามรูป ญาติโยมที่มาสมาทานศีลแปดอีกหลายท่าน ที่ได้มาสมาทานศีลฟังธรรมกันเป็นประจำตั้งแต่ปีใหม่ ได้ร่วมกันรับประทานอาหารเช้าด้วย เมื่อภัตตาหารเช้าของพระสงฆ์และอาหารเช้าของญาติโยมเสร็จสิ้นแล้ว ได้ช่วยกันล้างเช็ดจานเข้าที่เข้าทางอย่างเหมาะสมแล้วจึงมารวมตัวกันที่อุโบสถหลังน้อยเพื่อสวดมนต์ทำวัตรเช้าและเจริญภาวนาร่วมกัน เป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงครึ่ง
พุทธศาสนิกชนที่มาปฏิบัติธรรมได้ช่วยกัน ปัดกวาดเสนาสนะ มีญาติโยมมาเยี่ยมไม่ขาดสาย จึงต้องต้อนรับญาติโยมอีกระยะหนึ่ง แล้วขอตัวเตรียมสิ่งของจำเป็นลงกระเป๋าเดินทางหนึ่งใบและกระเป๋าถือใบเล็กอีกหนึ่งใบเตรียมพร้อมเดินทางในเวลา บ่ายสองโมงครึ่ง
เมื่อถึงเวลาฉันเพล ญาติโยมพากันมาถวายเพลอีกหลายคน ทุกคนที่มากันวันนี้เรียกได้ว่ามาด้วยความรักนับถือกันเป็นพิเศษจริงๆ ก่อนเพลได้แสดงธรรมกล่าวสัมโมทียกถา ขอบคุณอนุโมทนาที่ช่วยกันมาฟังธรรมเป็นประจำตลอดเวลาที่มาธรรมสัญจรที่นี้ยี่สิบกว่าวันเต็ม ซึ่งได้ตั้งใจไว้ว่าจะแสดงธรรมเป็นประจำเพื่อให้ผู้ที่ชอบฟังธรรมได้ฟังธรรมกันเต็มที่
เมื่อฟังธรรมรับพรแล้ว ได้ร่วมกันตักบาตร ถวายภัตตาหาร ซึ่งมาคราวนี้ได้คิดคำกล่าวถวายอาหารก่อนยกประเคนว่า กินน้อย ย่อยง่าย เบาสบาย ไร้โรคา อายุยืน เป็นการให้สติในการรับประทานและการฉันทั้งพระสงฆ์และญาติโยมเพื่อจะได้เจริญธรรมในข้อที่ว่า โภชเน มัตตัญญุตา ความรู้จักประมาณในการบริโภค การรู้จักประมาณเป็นการทำความดีชนิดหนึ่ง ดังพระพุทธภาษิตที่ว่า มัตตัญญุตา สทา สาธุ แปล ตรงตัวว่า ความรู้จักประมาณเป็นความดีในที่ทุกสถานในกาลทุกเมื่อ
ฉันภัตาหารแล้ว เตรียมกระเป๋าขึ้นรถคุณบุญเลิศ ที่จะทำหน้าที่ขับรถไปส่งที่สนามบิน ออนตาริโอ แต่รับปากกับญาติโยมไว้ว่า จะแสดงธรรมเรื่องพระสังฆคุณอัดเทปและซีดีไว้เพื่อให้ท่านที่สนใจได้สดับรับฟังกันต่อไป โดยเริ่มแสดงธรรมได้ตั้งแต่เวลา บ่ายโมงตรง ไปจนถึง บ่ายสองโมงครึ่ง อันเป็นเวลาที่จะต้องเดินทางไปขึ้นเครื่องบินเพื่อเดินทางต่อไปยังเมืองซีแอตเติ้ล มลรัฐวอชิงตันต่อไป
ญาติโยมที่มาถวายภัตตาหารเพลตั้งแต่ตอนเที่ยง ยังคงอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา ไม่รีบร้อนกลับบ้านแต่อย่างใด ยังคงฟังธรรมเรื่องพระสังฆคุณกันแน่นศาลา แล้วก็รอส่งขึ้นรถออกจากวัด ก่อนที่จะจากกันได้ถ่ายภาพไว้เป็นที่ระลึกในโอกาสที่ได้มาเจริญศีลสมาธิปัญญาร่วมกัน มาช่วยกันทำวัตรให้เป็นแหล่งแห่งการศึกษาพระธรรมและปฏิบัติธรรมอย่างแท้จริง
การที่วัดได้จัดกิจกรรมศึกษาปฏิบัติธรรม สมาทานศีลเจริญภาวนาไว้มิได้ขาด เป็นการสร้างความเจริญให้แก่พระพุทธศาสนาอย่างแท้จริง เพราะความเจริญที่แท้จริงของพระพุทธศาสนาต้องเจริญที่กาย วาจา และใจ แห่งพุทธศาสนิกชน
เนื่องจากได้ใช้เวลาที่อยู่ที่วัดพุทธปัญญากว่ายี่สิบวันสนทนาธรรมกันเรื่องความไม่ทุกข์ ไม่เศร้าโศกเสียเป็นส่วนใหญ่ เป็นธรรมแนวบันเทิงใจที่ทำกิจกรรมต่างกันอย่างมีความสุข เป็นความสุขที่เกิดจากความภูมิใจในความดีของแต่ละคน เมื่อถึงวันอำลา ทุกคนมีแต่รอยยิ้มมาเป็นเครื่องสักการะส่งให้เดินทางจาริกเผยแผ่ธรรมต่อไปยังดินแดนอื่นๆต่อไป
อาตมาเหลียวไปมองทุกคนมีรอยยิ้มอิ่มใจจากการปฏิบัติธรรมและการทำบุญครั้งนี้ก็พลอยอิ่มใจไปด้วย ข้อความสั้นๆข้อความหนึ่งผุดขึ้นในใจว่า ดอกไม้บานเต็มลานวัด
สนามบินออนตาริโอ ที่เคยคลาคล่ำไปด้วยผู้โดยสารที่รอการเดินทางอย่างเนืองแน่น เงียบเหงา ผู้โดยสารที่ต้องการจะเข้าไปรับบัตรที่นั่งขึ้นเครื่องบินและส่งของขึ้นเก็บใต้ท้องเครื่องบินวันนี้เดินเข้าไปหาเจ้าหน้าที่สบายๆไม่ต้องเข้าแถว อาจจะเป็นเพราะอาตมามาถึงสนามบินเร็วเกินไป หรือ เป็นวันพฤหัสบดีที่คนจะเดินทางกันน้อย หาก การคาดการณ์นี้ไม่ผิดพลาด วันหลังเวลาเดินทางต้องเลือกวันธรรมดา หลีกเลี่ยงวันหยุด วันจันทร์หรือวันศุกร์ น่าจะเดินทางสะดวกโล่งโปร่งสบาย
ญาติโยมอีกจำนวนหนึ่งประมาณสิบคน ได้เดินทางมาส่งถึงสนามบินออนตาริโอ เมื่อได้จัดการกับกระเป๋าและบัตรที่นั่งบนเครื่องบินเรียบร้อยแล้ว ได้มานั่งคุยกับญาติโยมที่ไปส่งด้วยความสนุกสนานรื่นเริง การพูดคุยกันด้วยความสนิทสนมเป็นสุขพาให้เพลิดเพลินในการพูดคุยที่ไม่เบื่อหน่าย ดังที่พระพุทธเจ้าตรัสว่า วิสาสา ปรมา ญาติ ความสนิทสนมเป็นญาติอย่างยิ่ง ญาติโยมทุกท่านล้วนเป็นคนสนิท และเป็นบุคคลพิเศษทุกคน เพราะอาตมาตระหนักอยู่ตลอดเวลาว่า การที่จะหาคนที่รักและจริงใจสักคนหนึ่ง เป็นเรื่องยากนัก เมื่อมีคนมอบความรักและความจริงจังให้ จึงต้องมอบความรักและความจริงใจมอบกลับไปอีกหลายเท่าตัว และนับถือบุคคลเหล่านั้นว่า เป็นคนพิเศษเสมอ
อาตมาเผลอคุยกับบุคคลพิเศษเหล่านี้เพลินไปจนมีเสียงทักขึ้นว่า จะสี่โมงแล้วนะ เดี๋ยวก็สนุกกันจนตกเครื่องบินหรอก เสียงทักทายนั้นก็มิได้ทำให้ความสุขของเราต้องสลายไปแต่อย่างใด พวกเราต่างพากันลุกขึ้นจากที่นั่ง ส่งอาตมาเดินเข้าไปตรวจบัตรที่นั่งและบัตรประจำตัวก่อนเข้าสู่จุดตรวจรักษาความปลอดภัยที่เคยตรวจมาอย่างเข้มงวด
ทุกคนพากันส่งยิ้มส่งอาตมาจนบันไดเลื่อนพาขึ้นไปชั้นบนจนลับสายตา นับเป็นการเดินทางที่แสนจะอบอุ่นและมีความสุขมากครั้งหนึ่งในการเดินทางหลายๆครั้งที่ผ่านไปหลายที่หลายแห่งในชีวิตของนักเดินทางที่แสนจะโดดเดี่ยวและเดียวดาย
การตรวจตามร่างกายของฝ่ายรักษาความปลอดภัยในวันนี้ทำแบบง่ายๆผ่ายคลาย ผ่านไปอย่างรวดเร็ว เสร็จแล้วจึงเดินไปยังประตูรอขึ้นเครื่องช่อง 106 เพื่อขึ้นเครื่องบินเที่ยวบินที่ AS 531 ที่จะออกเดินทางไปยังสนามบินนานาชาติซีแอตเติ้ลในเวลา 5.15 น.
รออยู่เพียงครู่เดียว เครื่องบินก็ออกเดินทางมุ่งหน้าสู่จุดหมายทางสนามบินนานาชาติซีแอตเติ้ลเวลาสองทุ่มตรง โยมประเจตและโยมสุรีย์ขับรถมารับตรงเวลาไม่ต้องไปจอดที่จอดรถ ซีแอตเติ้ลฝนตกหนัก ออกเดินทางจากสนามบินนานชาติออนตาริโออุณหภูมิ 75 องศาฟาเรนไฮท์ มาถึงสนามบินนานาชาติซีแอตเติ้ล อุณหภูมิ 40 องศาฟาเรนไฮท์ รู้สึกหนาวเหน็บทันที เดินทางถึงที่พักกระท่อมน้อยปลายฟาร์มโดยสวัสดิภาพทุกประการ
อาจจะเป็นเพราะอากาศเปลี่ยนกระทันหันและแสดงธรรมวันละหลายๆรอบในเวลายี่สิบกว่าวันที่ผ่านมา เมื่ออาบน้ำแล้วรู้สึกง่วงนอนอย่างมากจนไม่สามารถจะนั่งต่อไปได้ จึงต้องเข้านอนตอนสี่ทุ่มกว่าๆ ก่อนหลับตาฝากลมหายใจไว้กับพุทโธ รู้ ตื่น เบิกบาน หวนคิดถึงอดีตที่เพิ่งผ่านมาเห็นรอยยิ้มของญาติโยมที่มาเยี่ยมเยือนทุกวันและมาส่งที่วัดและที่สนามบินด้วยความอิ่มเอิบเบิกบาน ประดุจดอกไม้ที่เบ่งบานเต็มลานวัดและสนามบิน ดอกไม้เหล่านี้เติบโต ผลิบาน บริสุทธิ์กล้าหาญ เบ่งบานในใจ สวยงามสดใส เบิกบานตลอดไปนิรันดร์
25 มกราคม 2554
9.30 น.
กระท่อมน้อยปลายฟาร์ม
ซีแอเติ้ล มลรัฐวอชิงตัน