วัดพุทธปัญญา

You are visitor

บทความ\แจกธรรมนำสุข

English

แจกธรรมนำสุข

ความเปลี่ยนแปลงนำสิ่งใหม่ๆมาให้แก่ชีวิตเสมอ หากเข้าใจสาระแห่งความเปลี่ยนแปลงให้ลึกซึ้ง ทุกๆนาทีที่ผ่านไป มีชีวิตใหม่เสมอ คนที่มีคู่ครองแล้ว อยู่กันมานานรู้สึกเบื่อว่าอยู่กับคู่ครองคนเก่ามานานเห็นหน้ากันทุกวัน ก็คิดตามกระแสความเปลี่ยนแปลงว่า มีคู่ครองคนใหม่ทุกวัน หรือได้เปลี่ยนคู่ครองใหม่ทุกวันไม่ซ้ำหน้า เพราะเซลในร่างกายเปลี่ยนทุกวัน บางส่วนก็เปลี่ยนไปในทางเจริญขึ้น บางส่วนก็เปลี่ยนไปในทางเสื่อมลง คู่ครองคนใหม่ที่ได้มาจะหนุ่มสาวหรือแก่ง่อมเป็นอีกเรื่องหนึ่ง

การเดินทางออกจากวัดด้วยการปล่อยวางทุกอย่างไว้เบื้องหลัง นำมาซึ่งความเปลี่ยนแปลงการดำเนินชีวิตของพระสงฆ์ที่เคยอยู่ติดอยู่กับที่มาเป็นเวลานานอย่างเห็นได้ชัด แม้พระสงฆ์โดยรูปแบบจะได้รับการขนานนามมาแต่โบราณว่า เป็นอนาคาริก คือผู้ไม่มีเหย้าเรือน แต่เมื่อสังคมเปลี่ยนไปในระยะหลัง พระสงฆ์ก็ต้องอยู่ติดวัดรับภารกิจต่างๆในชีวิตของประชาชนตั้งแต่เกิดจนตาย หากเรียบเรียงดูก็จะเห็นเป็นขบวนไปว่า เวลาแต่งงานก็นิมนต์พระสงฆ์มาสวดมาสอน เวลามีลูกสาวลูกชาย ก็ไปหาพระให้ตั้งชื่อเพื่อเป็นศิริมงคลของชีวิต เมื่อป่วยไข้ต้องเข้าโรงพยาบาล พระสงฆ์ก็ไปเยี่ยมสวดโพชฌงค์ให้ฟังอีก เมื่อถึงแก่กรรมลง พระสงฆ์ก็ต้องช่วยจัดการทำพิธีต่างๆให้อย่างครบถ้วน

พระสงฆ์จึงเป็นกัลยาณมิตรของปวงชนที่คอยร่วมสุขร่วมทุกข์กันอย่างใกล้ชิด วัดกับบ้านพระสงฆ์กับญาติโยมจึงมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งฝังแน่นทะลุมิติแห่งแห่งผู้ให้บริการและผู้รับบริการโดยทั่วๆไปแต่ยังมีความรักอันบริสุทธิ์บนมิติแห่งความเมตตากรุณาเป็นโซ่ทองคล้องใจแก่กันและกันไว้อย่างเหนียวแน่น

เมื่อต้องเดินทางออกจากวัดเพื่อสู่ชีวิตอนาคาริกที่ไม่มีที่อยู่เป็นหลักเป็นแหล่งอย่างจริงจัง ก็ต้องเริ่มปรับตัว ปรับใจ ให้อยู่ในสภาพใหม่ๆได้อย่างสมดุล ด้วยการใช้หลักแห่งความปล่อยวาง หลักแห่งความเป็นเช่นนั้นเอง หลักแห่งมนุษย์สัมพันธ์ที่ตั้งอยู่บนความรักและเข้าใจเพื่อนมนุษย์ในหลายๆมิติ

ตอนเด็กๆเคยได้ยินเพลงจากวิทยุทรานซิสเตอร์ว่า เจ้านกเอย เจ้านกขมิ้นเหลืองอ่อน ค่ำแล้วจะนอนไหนเอย เอ้ย นอนที่นี้เอย เนื้อหาในวลีสุดท้ายที่ว่านอนที่นี่เอย เป็นการสะท้อนความหมายในปัจจุบันขณะ ที่นี่ หมายถึงที่ไหนก็ได้ที่อยู่ในขณะนั้น หรือมีความหมายสอดคล้องกับคำที่พูดกันเสมอว่า นกขมิ้นเหลืองอ่อน ค่ำไหนนอนนั่น ก็ล้วนเป็นปัจจุบันขณะ ที่ไม่ต้องคำนึงถึงอนาคตหรืออดีตทั้งสิ้น

พระพุทธเจ้าก็เคยตรัสถึงชีวิตสมณะไว้ว่าเป็นชีวิตที่มีภารกิจน้อย บริขารน้อย มีชีวิตเบา ท่องเที่ยวไปเหมือนนกตัวน้อย ด้วยจิตเสรี

เครื่องบินอลาสก้าแอร์ไลน์เที่ยวบินที่ 537 ได้นำผู้โดยสารทุกคนลงจอดที่สนามบินซีแอตเติลโดยสวัสดิภาพตามเวลาที่กำหนดคือ 8. 55 น. ของวันจันทร์ที่ 5 กรกฎาคม 2553 กว่าจะออกมาจากเครื่องบินแล้วไปคอยรับกระเป๋า ณ จุดรับกระเป๋าแล้วออกมานั่งที่จุดรอรถเป็นเวลาร่วม 9 โมงครึ่ง รอรถไม่นานท่านพระครูสิทธิธรรมวิเทศก์ เจ้าอาวาสวัดอตัมมยตาพร้อมด้วยอุบาสกหนึ่งท่าน อุบาสิกาหนึ่งท่านพระอีกสามรูป เป็นพระไทยสองรูป คือ ท่านสมชายและท่านวัลลภ ส่วนพระอเมริกันอีกหนึ่งรูปคือท่านทอม

เมื่อได้ทำความเคารพกันตามประเพณีของพระภิกษุสงฆ์แล้ว ท่านพระครูกล่าวว่ายินดีต้อนรับสู่วัดอตัมมยตา วันนี้พระสงฆ์มารับกันหมดวัดเลย นับเป็นปราฏการณ์ที่เกิดขึ้นโดยมิได้นัดหมายเพราะปกติท่านจะให้คนใดคนหนึ่งมารับเท่านั้น จึงต้องขอขอบคุณท่านพระครูและพระสงฆ์ทุกรูปพร้อมด้วยอุบาสกอุบาสิกาของวัด

เมื่อรถออกเดินทาง อุบาสิกาประจำวัดอตัมมยตา คือ คุณจวนที่ช่วยงานวัดทุกอย่างที่ขวางหน้ามาตั้งแต่วัดเริ่มก่อตั้งจนถึงวันนี้สิบกว่าปีแล้วได้กล่าวขึ้นว่า ขอแสดงความยินดีด้วยที่ได้ใช้ชีวิตอย่างอิสระสมดังเป็นศิษย์ตถาคต ก็กล่าวขอบคุณที่เข้าใจในแนวทางชีวิตใหม่ที่เปลี่ยนจากพระธรรมทูตเป็นพระธรรมจาริกตามรอยบาทพระบรมศาสดา

ท่านพระครูได้จับมือไปกำไว้อย่างอบอุ่นฉันท์สหายธรรมที่แยกย้ายกันไปเผยแผ่พระพุทธศาสนาแล้วกล่าวว่า ท่านเป็นอิสระสบายแล้วนะ จึงกล่าวตอบท่านว่า วันนี้ผมกลับมารายงานกับท่านว่า งานที่ท่านมอบหมายให้ตั้งแต่สงกรานต์ปีพ.ศ. 2545 ที่ให้ผมเดินทางไปกอบกู้ฟื้นฟูวัดพุทธปัญญาที่พุทธศาสนิกชนกลุ่มหนึ่งได้ดำริที่จะสร้างขึ้นมาถวายเป็นที่ระลึกแก่หลวงพ่อปัญญานันทะในวโรกาศที่ท่านมีอายุ 88 ปี ซึ่งมีอัน ต้องปิดตัวลงเพราะความขัดแย้งอย่างรุนแรงคราวนั้น วันนี้ผมได้ทำงานดังกล่าวเสร็จเรียบร้อยแล้ว วัดไม่มีหนี้สิน ตกเป็นสมบัติของพุทธบริษัทชาวไทยที่จะใช้ประโยชน์ในการพัฒนาจิตใจร่วมกัน พุทธศาสนิกชนชาววัดพุทธปัญญามีความสามัคคีกลมเกลียวเหนียวแน่น ชุมชนคนรักธรรมก็เข้มแข็ง ปัจจัยเครื่องดำรงชีพของพระสงฆ์ตามสมควรแก่สมณบริโภคก็ไม่ขาดแคลน พระภิกษุสงฆ์ที่รับมอบหน้าที่ก็มีความอ่อนโยน มนุษย์สัมพันธ์ดีกับพุทธศานิกชนโดยทั่วไป มีความขยันขันแข็งเอาใจใส่ในการพัฒนาวัด หวังว่า วัดพุทธปัญญา โดยการประสานงาน ประสานใจของพระสงฆ์รุ่นใหม่ คณะกรรมการอำนวยการและคณะกรรมการบริหารชุดใหม่ ที่มีความรู้ดี มีความสามารถดี มีจิตใจที่ดีงามเอื้อเฟื้อกันมาตลอดเวลา จะสามารถช่วยกันเสริมสร้างวัดพุทธปัญญาให้สวยงามแข็งแกร่งเป็นแหล่งแห่งการศึกษาพุทธธรรมที่รุ่งเรืองต่อไปในภายภาคหน้า ผมจึงวางมือและวางใจ เดินทางจาริกด้วยความสบายใจ ไร้กังวล

ท่านพระครูได้ฟังรายงานก็อนุโมทนาสาธุ จึงกล่าวกับท่านต่อไปว่า ผมมารับงานพระพุทธศาสนาในอเมริกาที่วัดอตัมมยตา เมื่อผมทำงานเสร็จแล้วก็ต้องกลับมาที่จุดเริ่มต้นอีกครั้งเพื่อจะได้เริ่มต้นงานใหม่แห่งพระธรรมสัญจร อันเป็นแนวทางการตามรอยบาทพระศาสดาและตามรอยพระอรหันต์ โดยไม่หวังไม่เอา ไม่มี ไม่เป็น ทุกอย่างดำเนินไปตามกฎของอิทัปปัจจยตาและตถาคตา ตามเหตุตามปัจจัย เกิดขึ้นเท่าไรก็ดับเท่านั้น ผ่านมาเท่าไรก็ผ่านไปเท่านั้น ไม่มีอะไรน่ากอดรัดฟัดเหวี่ยงติดพันหน่วงเหนี่ยว

เดินทางมาได้หน่อยหนึ่งท่านพระครูพูดเป็นเชิงล้อเล่นว่า ท่านทำงานมามากวันนี้เปิดภัตตาคารใหญ่กลางซีแอตเติลต้อนรับ เดี๋ยวจะไปฉันเพลที่ร้านราชา เป็นร้านอาหารไทยที่ใหญ่และสวยงามมากแห่งหนึ่งในซีแอตเติล จึงถามท่านว่าทำไมต้องจัดต้อนรับเสียใหญ่โต ผมฉันตามมีตามได้เรียบง่ายสบายใจ

ท่านเลยตอบว่า ไม่มีอะไรพิเศษหรอกเพียงแต่พอดีวันนี้เจ้าของร้านราชาชื่อ คุณปัญญา เป็นกรรมการวัดอตัมมยตา จะจัดพิธีสวดมนต์เพื่อเป็นศิริมงคลแก่ร้าน

ฟังแล้วก็ถึงบางอ้อ อย่างไรก็ตามจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจนิมนต์มาเลี้ยงในภัตตาคารหรูหรือไม่ก็ตาม การมาที่นี้แล้วพบเหตุการณ์อย่างนี้ก็เป็นเหตุปัจจัยอย่างหนึ่งเหมือนกัน ที่ไม่ต้องคิดต้องฝัน กลายเป็นนกขมิ้นเหลืองอ่อนต้องสัญจรเข้าภัตตาคารหรูตั้งแต่มื้อแรกโดยโดยมิได้ตั้งใจ แต่ต้องระลึกไว้เสมอว่า ทุกอย่าง เป็นอนิจจัง วันนี้หรูหรา พรุ่งนี้อาจจะเรียบง่ายจนใกล้ๆอดอยากก็เป็นได้ มีอิ่มก็มีอดคู่กันเสมอ ไม่มีอะไรแน่นอนที่ดำรงอยู่ได้ทนทาน ทุกอย่างล้วนมีทั้งด้านที่น่าพอใจและไม่น่าพอใจสลับกันไปด้วยอานุภาพแห่งพระธรรม

รถแล่นไปถึงร้านราชาเจ้าของภัตตาคารมานิมนต์พระสงฆ์ให้เข้าร้าน ช่างเป็นร้านใหญ่ที่ใหญ่โตโอ่โถงสมคำเล่าลือ ตกแต่งด้วยศิลปะที่แสดงเอกลักษ์ของไทยและพุทธศาสนาทั่วไปในทุกมุมทุกส่วนของร้าน มีรูปช้างและพระพุทธรูปโดดเด่นเป็นพิเศษ

คณะสงฆ์จากวัดอตัมมยตา ได้ช่วยกันติดตั้งโต๊ะหมู่บูชา ขันน้ำมนต์ ผูกสายสิญจน์ ตามแบบพิธีมงคลทั่วไป ก่อนลงมือสวดมนต์ได้กระซิบกับท่านพระครูว่า ผมขออนุญาตสวดมนต์อย่างเดียว ไม่ต้องจับสายสิญจน์และรดน้ำมนต์ได้ไหม

ท่านพระครูใจดี บอกว่าตามสบาย จึงขอมานั่งสวดมนต์ที่หลังโต๊ะหมู่บูชา เมื่อเสร็จพิธีแล้ว ท่านพระครูประพรมน้ำพระพุทธมนต์ให้แก่เจ้าของร้านและพนักงานของร้านแล้ว จึงนิมนต์ให้แสดงธรรมแก่พนักงานและเจ้าของร้านได้ฟัง

เมื่อได้รับนิมนต์แล้ว จึงขึ้นต้นทักทายญาติโยมตามธรรมเนียมปฏิบัติว่า เจริญพร ญาติโยมทั้งหลาย เมื่อตะกี้โยมได้รับน้ำมนต์ไปแล้ว ต่อจากนี้ไปมารับเนื้อมนต์กันบ้าง เวลาเรารับประทานอาหารต้องรับประทานทั้งน้ำทั้งเนื้อ ซดน้ำเพื่อให้คล่องคอ และทานเนื้อเพื่อให้อิ่มท้อง โบราณจึงเรียกว่า ทำอะไรให้สมน้ำสมเนื้อ ชาวพุทธเมื่อรับน้ำมนต์แล้วต้องฟังธรรมอันเป็นเนื้อมนต์ด้วยจะได้สมน้ำสมเนื้อกัน

คนฟังนั่งฟังยิ้มๆงงๆเพราะไม่เคยได้ยินพระที่ไหนเทศน์กวนๆแบบนี้ก็เป็นได้ จึงให้หลักธรรมในการทำงานในร้านอาหารว่า ร้านอาหารแท้จริงก็คือโรงทานนี่เอง แต่เขาไม่เรียกโรงทานเพราะกินแล้วต้องจ่ายเงิน แต่เนื้อหาก็คือโรงทานไม่มีผิดเพราะเป็นสถานที่ขจัดความหิวเพิ่มความอิ่มให้แก่ชีวิต การที่คนกินอาหารแล้วต้องจ่ายเงินก็คิดเสียว่า สมทบทุนให้โรงทานทำกิจการต่อไปได้ ให้พนักงานที่มาทำงานมีเงินใช้จ่ายในชีวิตประจำวันให้ดำรงชีวิตอยู่ได้ ให้มีเงินในการซื้ออาหารและอุปกรณ์การทำอาหารมาทำให้แก่ผู้หิวโหยทุกวัน ถ้าไม่หิวไม่มีใครเข้าร้านอาหาร ที่เขาเดินเข้ารานอาหารเพราะหิว เมื่อหิวเป็นทุกข์ ได้ทานอาหารแล้วอิ่มเป็นสุข การขจัดความหิวก็เป็นการบำบัดทุกข์ การทำให้ท้องอิ่มเป็นการบำรุงสุข ญาติโยมทุกคนกำลังทำหน้าที่พุทธบริษัทคือ การดับทุกข์ให้คนอื่นทำไปได้บุญไป ท่านเจ้าชื่นสิโรรสสหายธรรมฝ่ายอุบาสกของหลวงพ่อพุทธทาสและหลวงพ่อปัญญานันทะกล่าวถึงการทำงานที่มีประโยชน์และรับค่าจ้างอย่างสมเหตุสมผลว่า บุญก็ได้ ไส้ก็เต็ม จงภูมิใจเถิดว่าเราได้ช่วยให้เพื่อนมนุษย์ที่หิวโหยมาได้อิ่มหนำจงภูมิใจทุกครั้งที่เดินเข้ามาทำงาน ถ้าทำงานด้วยความภูมิใจอิ่มใจ การทำงานนั้นเป็นการปฏิบัติธรรม ดั่งหลวงพ่อพุทธทาสได้สอนไว้ว่า การทำงานคือ การปฏิบัติธรรม เพราะทำแล้วเป็นสุข ซึ่งสอดคล้องกับคำที่หลวงพ่อปัญญานันทะได้กล่าวไว้ว่า งานคือชีวิต ชีวิตคืองานบันดาลสุข ทำงานให้สนุกเป็นสุขเมื่อทำงาน

แม้ตอนนี้ภัตตาคารทั่วไปจะทำอาหารโดยปลอดผงชูรสแล้วก็ตาม แต่สำหรับคนทำงานอย่าลืมเติมผงชูรสลงไปในการทำงาน เพื่อให้การทำงานอร่อย มันและเพลินเพลินเพิลนอย่างไม่รู้เบื่อ ตามที่หลวงพ่อพุทธทาสได้สอนไว้ว่า ความพอใจอยู่ที่ไหนสวรรค์อยู่ที่นั่น เมื่อทำงานทุกครั้ง ต้องใส่ผงชูรสของงานตราพอใจลงไปทุกครั้ง แล้วการทำงานนั้นจะเป็นสุข สถานที่ทำงานจะกลายเป็นสวรรค์บนดิน พนักงานชายก็จะเป็นเทวดา พนักงานหญิงก็จะเป็นเทพธิดา อยากจะถามสักคำว่า ของกิน ของใช้ เครื่องนุ่งห่มของเทวดา เรียกว่า ของ......พนักงานตอบพร้อมกันโดยมิได้นัดหมายว่า ทิพ ตามมาด้วยเสียงหัวร่ออีกเล็กน้อยเป็นผงชูรสในการฟังธรรม แต่คำว่าทิพย์ของเทวดาต้องมี ย การันต์ เสียงพ้องกันกับทิพ ที่พนักงานชอบรับจากลูกค้าใจดีนั่นแหละ

เมื่อทำงานเหนื่อย กลับถึงบ้านอย่าลืมนำใจกลับไปด้วย อย่าทิ้งให้ใจล่องลอยไปไขว่คว้าหาไฟมาสุมทรวงอีก ก่อนหลับก่อนนอนให้นำใจไปฝากไว้กับพระพุทธ พระธรรม และพระอริยสงฆ์ เมื่อหลับตาลงนอนเก็บใจกลับบ้านมาฝากไว้กับพระรัตนตรัยด้วยการนอนภาวนาทุกลมหายใจออกเข้าว่า พุทธโธ ธัมโม หรือ สังโฆ ก็ได้ จนกว่าจะหลับไปด้วยหัวใจที่เกาะอยู่กับสิ่งสูงสุด เราจึงใช้ชีวิตทุกวันอย่างคุ้มค่าแก่ตนเองและเพื่อนมนุษย์ แม้จะเหนื่อยกายบ้าง แต่หลับตาลงด้วยความสบายใจทุกวันก็ถือว่า ชีวิตนี้มีสุข เพราะความสุขอยู่ที่ใจ พึงตระหนักไว้เถิดว่า เหนื่อยกายหลับสบายเหนื่อยใจหลับไม่ลง เมื่อทำกายให้เหนื่อยเพื่อให้กลับได้ง่าย ก็ควรภาวนาเพื่อให้ใจนิ่งจะได้หลับง่าย เมื่อกายเหนื่อยใจนิ่งล้มตัวลงนอนต้องหลับอย่างเป็นสุขเสมอ

ทั้งการทำงานจนกายเหนื่อย ทั้งการภาวนาจนใจนิ่ง ล้วนเป็นการปฏิบัติธรรม เมื่อทำมากๆเป็นประจำย่อมทำให้ชีวิตเป็นสุขดั่งพระพุทธวจนะที่ว่า ผู้ประพฤติธรรม ย่อมอยู่เป็นสุข เมื่อหลับเป็นสุขตื่นขึ้นมาก็สดชื่นเพราะได้หลับจนอิ่ม

ขอความอิ่มกายด้วยอาหารกายที่มีประโยชน์และความอิ่มใจ ด้วยอาหารใจอันมีคุณภาพ จงบังเกิดขึ้นแก่ทุกท่าน ขอให้ทุกท่านดำรงชีวิตอยู่ด้วยการปลอดโรคทั้งกายและใจสดชื่นทุกคืนทุกวันเทอญ

พนักงานและเจ้าของร้านเปล่งเสียงสาธุพร้อมกัน หน้าที่ค่อนข้างจะเคร่งเครียดตอนเริ่มต้นก็เปลี่ยนเป็นอิ่มเอิบเบิกบานทั่วทุกหน้า บรรยากาศเครียดๆกลายเป็นสวนดอกไม้ไปในบัดดล ขอให้รอยยิ้มด้วยความอิ่มเอิบ ด้วยความดีจงมีแด่ทุกท่านที่ได้อ่านรายงานชิ้นนี้ด้วยเถิด เอ้ายิ้มยิ้มยิ้ม ยิ้มมาในตาหวานชื่น ยิ้มนิดชีวิตยั่งยืนสดชื่นอุราอย่ามัวรอ สดชื่นอุราอย่ามัวรอ มายิ้มกันหน่อยเพื่อนเอย

ยิ้มเถิดนะ หัวใจอย่าได้บึ้ง

ยิ้มให้ซึ้งจากใจใบหน้าหวาน

ยิ้มเถอะนะ ยิ้มคล้ายๆ ดอกไม้บาน

จิตวิญญาณเอิบเอิ่มเมื่อยิ้มเอย

ดร. พระมหาจรรยาสุทธิญาโน

เจ้าอาวาสวัดลอยฟ้า