คืนทรมาน
หลังจากที่อาตมารับตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดพุทธธรรมแล้ว ได้ปรึกษาหารือกับพระธรรมทูตที่ปฏิบัติหน้าที่อยู่ที่วัดพุทธธรรมและคณะกรรมการวัดพุทธธรรมว่า จะได้จัดงาน
รำลึกถึงคุณูปการะของหลวงพ่อพุทธทาสและหลวงพ่อปัญญานันทะที่มีต่อพระพุทธศาสนาในประเทศไทยและทั่วโลก
ทั้งพระธรรมทูตและชาววัดพุทธธรรมมีความพร้อมใจที่จะจัดงานรำลึกถึงหลวงพ่อทั้งสองด้วยความยินดียิ่ง จึงได้นัดหมายว่า วันอาทิตย์ที่ 24 พฤษภาคม 2558 เป็นวันที่เหมาะสมและสะดวกแก่ชาววัดพุทธธรรมที่จะมาร่วมงาน แม้ว่าวันดังกล่าวจะห่างจากวันเกิดของหลวงพ่อพุทธทาสถึงสามวันก็ตาม
อย่างไรก็ตาม ถือว่าหลวงพ่อพุทธทาสและหลวงพ่อปัญญานันทะเกิดเดือนพฤษภาคมเหมือนกันคือ หลวงพ่อพุทธทาสเกิดวันที่ 27 พฤษภาคม 2449 และหลวงพ่อปัญญานันทะเกิดวันที่ 11 พฤษภาคม 2454
นับเป็นนิมิตหมายอันดีที่ทั้งหลวงพ่อพุทธทาสและหลวงพ่อปัญญานันทะเกิดในเดือนเดียวกันกับองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าคือเดือน หก หรือเดือนพฤษภาคม ท่านทั้งสองได้มอบกายถวายชีวิตรับใช้พระพุทธเจ้าตั้งแต่เบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์จนวาระสุดท้ายขอ งชีวิต เป็นที่น่าสักการะบูชาชื่นชมยิ่งนัก
เมื่อชาววัดพุทธธรรมได้ตกลงนัดหมายวันเวลาที่จะจัดงานกันแล้ว อาตมาจำเป็นต้องเดินทางไปปฏิบัติศาสนกิจที่ได้จัดตารางไว้ตั้งแต่ปีที่แล้วที่ประเทศแคนาดาและที่ประเทศไทย จึงต้องอำลาพระธรรมทูตและชาววัดพุทธธรรมเดินทางไปปฏิบัติศาสนกิจตามตารางที่จัดไว้แล้ว
ครั้นปฏิบัติศาสนกิจตามสถานที่ต่างๆ สิ้นสุดลงแล้ว วันที่ 20 พฤษภาคม 2558 เวลา 18.00 น. คุณโยมจุไร และคุณโยมวาสนา เป็นอาสาสมัครขับรถมาส่งที่สนามบินออนตาริโอ เพื่อเดินทางไปสนามบินนานาชาติชิคาโก้ จึงขอขอบคุณอุบาสิกาชาววัดพุทธปัญญาทั้งสองท่านไว้ ณ โอกาสนี้
เนื่องจากต้องตรากตรำบำเพ็ญศาสนกิจติดต่อกันหลายวันได้พักผ่อนน้อย เมื่อกลับจากเมืองไทยแล้วยังมีศาสนกิจทันทีติดต่อกันสองวันเต็ม จึงมีอาการไข้หวัดปรากฏขึ้นในเวลาต่อมา
ทุกครั้งเมื่อเป็นไข้มักจะใช้ธรรมชาติบำบัด เข้าใจอาการป่วยไข้ตามความเป็นจริงว่า เกิดขึ้นในเบื้องต้น แปรปรวนในท่ามกลางและดับไปในที่สุด ดื่มน้ำอุ่นผสมน้ำมะนาว
อมขิงสด พักผ่อน รับประทานยา night and day quail เพื่อช่วยให้ร่างกายพักผ่อนสองวันสองคืน ร่างกายรู้สึกถูกโจมตีด้วยพิษไข้จนอ่อนเพลีย อาการหวัดยังไม่ดีขึ้นเวลาเดินไกลๆจะหอบหืดเหนื่อยง่ายๆๆ เคยเดินครั้งละสี่ห้าไมล์ต่อเนื่องได้สบายๆ แต่ตอนนี้เดินไปห้องน้ำยังเหนื่อยหอบหืด ต้องหยุดระหว่างทาง นับว่าร่างกายอ่อนเพลียมาก
คิดว่าไม่มีอะไรน่ากังวลมาก จึงตัดสินใจเดินทางตามตั๋วที่จองไว้ แต่พอเข้าสนามบินขึ้นบันไดเลื่อนยังรู้สึกเหนื่อยหอบ เนื่องจากเวลายังมีพอเพียง จึงเริ่มเดินไปยังประตูรอขึ้นเครื่องบินด้วยการเจริญสติ เดินแบบช้าๆ ถ้าเดินเร็วจะเหนื่อยหอบมาก เมื่อถึงที่นั่งก็นั่งเจริญอานาปานสติ วางสติไว้ที่ลมหายใจ อาการหอบไม่บรรเทาลงง่ายๆ หายใจลำบากมาก แต่พยายามผ่อนคลายด้วยระบบอานาปานสติ ดูลมหายใจที่หยาบเนื่องจากเหนื่อยหอบ ความพองยุบของท้องปรากฏชัดมาก คิดว่า เวลานี้เป็นเวลาที่เหมาะสมที่สุดที่จะเจริญอานาปานสติ และเจริญสติปัฏฐานข้อเวทนานุปัสสนาที่ตามเห็นชัดทั้งภายในและภายนอก
เมื่อลมหายใจหยาบที่ก่อทุกขเวทนาเบาบางลง ลมหายใจละเอียดขึ้นตามลำดับ สุขเวทนาจากการหายใจสะดวกก็ตามมา อาการเหนื่อยหอบผ่านไปผ่านมาอย่างนี้หลายครั้งก็เป็นโอกาสเห็นอนิจจัง ทุกขัง และอนัตตา ชัดเจน นามรูป เป็นอนิจจัง ทุกขังและอนัตตาจริงๆ เกิดขึ้นตั้งอยู่และดับไปจริงๆ
อาการป่วยที่กำลังเผชิญอยู่นี้หนักมิใช่น้อยในรอบยี่สิบกว่าปี กล่าวคือเคยเป็นแบบนี้แต่หายไปนานร่วมยี่สิบกว่าปีแล้ว
อาการป่วยหนักแบบนี้ เตือนสติว่า ความตายก็อยู่ใกล้ๆ นี่เอง เพราะการหายใจที่ไม่สะดวกแบบนี้ หากดำเนินต่อไปจนหายใจไม่ไหวหรือไม่ทันก็อาจจะหยุดหายใจลงอย่างง่ายดายและความตายก็จะมาเยือนได้ในทันทีทันใด ทำให้ประจักษ์ขึ้นมาได้ว่า ความตายอยู่แค่ปลายจมูก ควรตั้งอยู่ในความไม่ประมาทและเตรียมตัวตายให้พร้อม
นั่งตามดู ตามรู้ลมหายใจอยู่เช่นนั้นไม่นาน ทางสายการบินก็ประกาศว่า เครื่องบินจะออกช้ากว่าเวลาที่กำหนดหนึ่งชั่วโมง รอต่อไปเรื่อยๆ เมื่อเที่ยวบินหนึ่งช้า เที่ยวต่อมาก็ช้าตามๆ กันมา เที่ยวบินที่อาตมาจะบินไปซานฟรานซิสโกเพื่อต่อไปชิคาโก้กว่าจะขึ้นบินได้สี่ทุ่มกว่า แล้วเครื่องบินลงจอดท่าอากศยานซานฟรานซิสโก ห้าทุ่มยี่สิบกว่านาที ขณะที่เที่ยวบินที่จะต่อไปชิคาโก้ออกไปแล้วตั้งแต่เวลา ห้าทุ่มสิบเอ็ดนาที
เมื่อเดินจากประตูเครื่องบินไปตามช่องสู่ประตูอาคารผู้โดยสารกว่าจะถึงเล่นเอาเหนื่อยหอบแทบแย่อีก จึงแจ้งเจ้าหน้าที่ว่า หนึ่งฉันขอรถเข็น สองขอให้ช่วยประสาน
งานเที่ยวบินเที่ยวต่อไปที่จะไปชิคาโก้ให้ด้วย เพราะเครื่องบินช้ามาจากออนตาริโอ้จนเที่ยวบินที่จะต่อไปชิคาโก้ออกไปก่อนหน้านี้แล้ว
เจ้าหน้าที่สายการบิน united ใจดีมาก เริ่มหารถเข็นมาเข็นไปยังประตูที่เครื่องบินกำลังจะออกไปชิคาโก้ แต่ติดต่อแล้วผลออกมาบอกว่าที่นั่งเต็มหมดทุกที่นั่ง เจ้าหน้าที่คนนนั้นยังมีน้ำใจบอกว่าให้ไปติดต่อที่ ช่อง customer service
เจ้าหน้าที่เข็นรถใจดี ไม่หงุดหงิดงุ่นง่าน รีบเข็นรถไปยังช่องนั้นทันที เข้าไปช่องแรก เจ้าหน้าที่เวียตนามบอกว่าเสียใจนะฉันหมดเวลาทำงานแล้ว พร้อมปิดช่องบริการทันที แล้วเดินออกไปอย่างไม่ใยดี เขาเข็นรถต่อไปอีก รอบนี้เจอหญิงชาวอาฟริกันอเมริกันใจดี เธอเห็นอาการหอบเหนื่อยของอาตมาแล้ว ถามว่า โอเคไหม อาตมาทำสีหน้าปกติ บอกว่า โอเค
เธอรับ boarding pass เที่ยวบินที่บินไปแล้วตรวจสอบแล้วบอกว่า อีกสามสิบนาทีจากนี้มีเที่ยวหนึ่งที่ประตูเจ็ดสิบห้า ถ้ามีที่ว่างจะได้ไป แต่อีกเที่ยวหนึ่งจะออกเวลา 6 โมงเช้า เที่ยวนี้ได้ไปแน่นอน ลองไป standby ไว้ก่อนดูซิ
พนักงานเข็นรถ มุ่งหน้าไปยังประตู 75 ซึ่งอยู่ไกลจากจุดนั้นมาก เขาแข็งแรงจริงๆเมื่อไปถึงเคาน์เตอร์จัดตั๋ว standby มีคนรออยู่หลายคน พนักงานรถเข็นเดินไปเข้าไกล้ๆ แล้วเรียกชื่อคนขายตั๋ว เธอตกใจหันไปด่าหยอกล้อกันว่า อีตาบ้า ทำฉันตกใจหมดแกจะไปตายที่ไหนวะ
เจ้าหน้าที่เข็นรถยิ้มให้เธอๆ ก็ยิ้มให้เขา ทั้งสองประสานตากันแล้วตอบว่า พระของฉันไข้ขึ้นสูงมาก พลาดเที่ยวบินไปเที่ยวหนึ่งแล้ว ฉันไม่อยากให้นั่งรอตรงนี้จนสว่าง พอมีที่นั่งให้สักที่ไหมอยากส่งท่านขึ้นเครื่องบินคืนนี้เลย
พอเขาพูดจบเธอขอ boarding pass แล้วเปลี่ยนตั๋วให้ทันที เธอขึ้นเสียงแหลมกะเขาว่า โอ๋เข้ ได้แล้ว เข็นท่านเข้าไปที่ประตูเครื่องบินเลยนะ
อาตมากล่าวคำขอบใจและประทับใจเธออย่างมากท่ามกลางความทุกข์ทรมานและความสื้นหวัง ยังมีเทพบุตรเทพธิดาบนดินที่ทำงานหนักมาช่วยนำพาให้ผ่านเวลาที่ยากลำบากนั้นไปได้ด้วยความสะดวกปลอดภัย
เมื่อคนเข็นรถส่งถึงประตูเครื่องบินเรียบร้อยแล้ว จึงถามเขาว่า ถ้าฉันจะให้รางวัลคุณบ้างจะผิดกฎหมายไหม เขาหัวเราะแล้วบอกว่าไม่ผิดใดๆ ครับท่าน จึงให้ทิปเขาไปตามสมควรแก่ความดีที่เขาทำไปด้วยความสนุกสนานรื่นเริงว่องไวเพื่อให้งานสำฤทธิ์ผล
เมื่อเครื่องบินขึ้นแล้ว อาตมาได้ที่นั่งด้านหลังใกล้ห้องน้ำนับว่าเป็นเรื่องดี เพราะจะได้เข้าห้องน้ำง่าย การเดินจากประตูหน้าไปถึงที่นั่งก็ยังเหนื่อยหอบอยู่ไม่น้อย จึงต้องค่อยๆ เดินแบบเจริญสติ
เมื่อนั่งลงแล้วเจริญสติต่อจากที่เดินมา ลมหายใจหยาบก็ค่อยผ่อนคลายลง กลายเป็นละเอียดเปลี่ยนทุกขเวทนาเป็นสุขเวทนา คือทนง่ายกว่าเดิมที่ทนยากลำบาก
นี่ก็เป็นการ เห็นเวทนาในเวทนาอย่างชัดเจน
ต่อมาอาการปวดท้องเริ่มทวีความรุนแรงจากด้านซ้ายไปทางขวาจากด้านขวาไปทางหลัง เป็นทุกขเวทนาใหม่ที่เกิดขึ้นหลังจากลมหายใจค่อยละเอียดลง เมื่อเจอพายุลูกใหม่แบบนี้ ไม่มีอะไรดีไปกว่ากำหนดเวทนาตรงเข้าไป ดูเข้าไปยังเวทนานั้นว่า ไม่เที่ยง เป็นทุกข์และเป็นอนัตตา วนเวียนไปมาจนการกำหนดกับความเจ็บมองเห็นคุ้นเคยกันว่าไม่มีอะไรเป็นตัวเป็นตนเป็นเราเป็นเขา มีเพียงคลื่นมายาแห่งรูปนามที่ทำปฏิกิริยาต่อกัน
พนักงานบริการผ่านมาถามว่าจะรับอะไรดี พิจารณาแล้วตัดสินใจด่วน แล้วตอบไปว่า ขอนมสดสักแก้ว เพราะอาจจะทำให้ขับลมที่กำลังเสียดแทงซ้ายขวา หน้าหลังและความเจ็บที่กำลังเผชิญได้ผ่อนคลายหายไป
พอดื่มนมลงไปอาการปวดท้องกลับแรงขึ้นมาแล้วค่อยๆ บรรเทาลง แต่ยังไม่หายสนิทแต่รู้สึกว่าดีขึ้น ดื่มนมเสร็จกำหนดลงไปอีกตรงจุดที่ปวดตรงๆไม่ต้องบริกรรมว่าปวดหนอๆ ดังอาจารย์วิปัสสนากัมมัฏฐานสอนกันมา เพราะมันปวดอย่างหนักจนสัมผัสได้รู้ได้ด้วยกายและใจเต็มๆ ไม่ต้องส่งใจไปไหนเลย
นั่งกำหนดจนลืมตัวหลับไปตั้งแต่ตอนไหนไม่ทราบ มาตื่นเมื่อเจ้าหน้าที่ประกาศว่า ขณะนี้ให้เปิดหน้าต่างทุกบานแล้วปรับเก้าอี้ที่นั่งให้ตรงเตรียมตัวร่อนลงสนามบินนานาชาติชิคาโก้โอแฮ
เครื่องบินจอดสนิทแล้วผู้โดยสารทะยอยลง มีสติกำหนดรู้ว่าต้องเดินช้าๆ ไม่ต้องเรียกรถเข็นแต่อย่างใด ค่อยๆ เดินไปรับกระเป๋าที่จุดรับที่ 9
ใกล้ๆ จุดรับกระเป๋าหนังสือธรรมะ มีร้านกาแฟและอาหารเช้าขายจึงรับเพียงกาแฟแก้วหนึ่งนั่งดื่มรอคุณฉลาดมารับไปวัดพุทธธรรม
พอดื่มกาแฟหมดแก้วครู่หนึ่ง เข้าห้องน้ำมีลมลงเบื้องต่ำออกมาเป็นจำนวนมากเสร็จกิจแล้วเดินออกมารอคุณโยมฉลาดต่อ อาการปวดท้องหายเป็นปลิดทิ้ง ท้องปกติ อาการหอบหืดบรรเทาลงเกือบจะสนิท
คุณโยมฉลาดมารับไปฉันอาหารเช้าที่ร้านแดนนี่เป็นไข่เจียวใส่ผักนานาชนิด เสร็จแล้วก็เข้าวัดพุทธธรรม มีอาการหอบเหลืออยู่บ้างจึงดื่มน้ำอุ่นผสมมะนาว เข้าที่พักเก็บจีวรบริขารที่จำเป็น เมื่อถึงเวลาอาหารเพลจึงมาฉันเพลร่วมกับพระธรรมทูตวัดพุทธธรรม สนทนากับอุบาสกอุบาสิกาที่มาเลี้ยงอาหารเพลแล้ว ขอตัวไปพักผ่อน ก่อนจะนอนพักผ่อนฉันายา day quail ชนิดน้ำเข้าไปแล้วหลับจนถึงตอนเย็น อาการหอบหืดยังมีบ้างจึงดื่มน้ำส้มคั้นผสมโซดาเพื่อขับไล่ลมแล้ว ฉัน night quail หลับลึกจนถึงตีสี่ ตื่นขึ้นมานั่งฟังพระปาฏิโมกข์จนสว่าง ลุกขึ้นลองดินดูอาการเหนื่อยยังมี แต่หอบหืดหายไป มีแนวโน้มว่า เมื่อได้ฉันอาหารผักเบาๆ ฉันยาและพักผ่อนเพียงพอไปสักสามสี่วันร่างกายก็คงจะกลับสู่ภาวะปกติ
การป่วยไข้และอุปสรรคในการเดินทางมาปฏิบัติหน้าที่เจ้าอาวาสวัดพุทธธรรมครั้งนี้ หากมองแบบไสยศาสตร์น่าจะเป็นนิมิตหมายที่บ่งชี้ถึงความไม่ราบรื่นในการทำหน้าที่หรือไม่ ก็คิดกันไปได้ แต่หากมองจากพุทธทรรศน์ย่อมบ่งชี้ว่า ทุกอย่างที่เกิดขึ้นไม่ว่าจะลำบาก ติดขัดหรือสะดวก ทุกอย่างล้วนเป็นไปตามเหตุตามปัจจัยตามกฎแห่งอิทัปปัจจยตา เมื่อสิ่งนี้มี สิ่งนี้ก็มี เมื่อสิ่งนี้ไม่มีสิ่งนี้ก็ไม่มี ทุกประการ
วันอังคารที่ 26 พฤษภาคม 2558
เวลา 16.37 น.
วัดพุทธธรรม เมืองวิลโลบรูค รัฐอิลลินอยส์
ดร.พระมหาจรรยา สุทฺธิญาโณ
เจ้าอาวาสวัดพุทธปัญญา, วัดพุทธธรรมและวัดลอยฟ้า
